Dankbaar zijn

Daar zit ik dan, in de witte gloednieuwe auto die mijn ouders hebben gehuurd zodat we Zuid-Afrika konden verkennen. We zijn precies een week onderweg. Hebben een 2,5 daagse safari gehad in een verbazingwekkend mooi gebied, hebben de Panoramaroute gedaan en zijn nu onderweg naar de Drakensbergen. Dit allemaal zonder ons zorgen te maken over geld.
Ik ben een gezegend mens, daar ben ik me heel erg bewust van. Ik heb veel lieve mensen om me heen. Ik hoef me niet zorgen te maken over of we nog wel eten, onderdak, kleren etc. hebben. Ik kan prachtige delen van de wereld bezoeken. Daarnaast kan ik nog wel meer redenen opnoemen waarom ik het heel goed heb.
We reden langs een tankstation waar 5 jongetjes van ik gok onder de 10 jaar vroegen of we wat eten of geld hadden. De jongste zou in groep 1 zitten gok ik.
Bedelende kinderen zie je hier heel vaak. Elke keer weer breekt mijn hart. Het feit dat deze kinderen op een schooldag, op een tijd dat vrijwel alle basisscholen nog lessen geven, bedelen om wat simpels als eten. Ik kan er niet over uit.
Je hoort vaak dat de mensen die bedelen het geld uitgeven aan drank of drugs, ze niet echt arm zijn of dat ze kinderen op pad sturen want die geven mensen sneller iets.
Die bedelende kinderen is niet het enige voorbeeld van het straatbeeld in Zuid-Afrika. Je ziet mensen bedelen bij auto's die wachten op een rood stoplicht, veel golfplaten huisjes en nog veel meer dingen die laten zien dat er nog veel verbeterd kan worden hier.
Ook op mijn stageschool zitten kinderen waarbij het grootste deel in Rammulotsi woont, de township naast Viljoenskroon. We hebben hier huisbezoeken gedaan bij kinderen van de Hospice (de day-care van de peuters, vaak gaan ze hierna naar Windows of Hope, mijn stageschool). We hebben goede en slechte huizen gezien. De grootte of het uiterlijk van een huis zegt niks over het welzijn van het kind. Je ziet ook veel hele gelukkige mensen.
Alsnog heeft dit alles 2 kanten. Je hoort verschrikkelijke verhalen over dingen die thuis gebeuren. Het doet mij veel om te zien hoe de omstandigheden van sommige mensen hier zijn in Zuid-Afrika.
Dit alles laat me wel weer beseffen hoe dankbaar ik moet zijn met alles wat ik heb. Het feit dat een groot deel van Afrika wel naar school gaat doet me ook heel goed. Dat ik een bijdrage hieraan kan leveren vind ik zo fijn. Ik weet dat je bepaalde dingen heel moeilijk kan veranderen, maar ik hoop dat er over een paar jaar nog meer kinderen naar school zullen gaan. Zo zal het steeds stapje voor stapje vooruit gaan.